شهروندان عزیز،
ویروس کرونا در حال حاضر به شدت در حال تغییر دادن زندگی در کشورمان است.
تصور ما از عادی بودن،
از زندگی اجتماعی در فضای عمومی، از بودن در کنار یکدیگر
- همه اینها به نحو بیسابقه ای به چالش کشیده میشود. 
میلیونها نفر از شما نمیتوانند به محل کار خود بروند،
فرزندانتان نمیتوانند به مدرسه یا مهد کودک بروند.
تئاترها، سینماها و مغازه ها تعطیل شده است،
و چیزی که شاید از همه سخت تر باشد:
از دیدارهایی که همیشه برایمان طبیعی بود، محروم هستیم.

در چنین شرایطی طبیعتاً هر یک از ما پرسشها و نگرانیهای بسیاری دارد،
که وضعیت چطور ادامه خواهد یافت.
امروز از این طریق غیرمتعارف شما را مورد خطاب قرار میدهم،
زیرا میخواهم به شما بگویم در این شرایط چه چیزی مرا به عنوان صدراعظم
و کلیه همکارانم در دولت فدرال را هدایت میکند.
در یک دموکراسی باز چنین است که:
تصمیمات سیاسی را باید به طور شفاف اعلام کنیم و توضیح دهیم،
دلیل کارهای خود را حتی الامکان به خوبی اعلام کنیم و ارتباط را حفظ کنیم،
تا این تصمیمات قابل درک باشد. 
اعتقاد راسخ دارم در صورتی قادر به انجام این وظیفه خواهیم بود، 
که واقعاً همه شهروندان آنرا وظیفه خود بدانند.
به همین دلیل اجازه میخواهم بگویم: مسئله جدی است.
شما هم مسئله را جدی بگیرید.
از هنگام وحدت دو آلمان، نه،
از جنگ جهانی دوم تا کنون در کشور ما چنین چالشی وجود نداشته است،
که به این شدت نیاز به همبستگی و اقدام جمعی همه ما باشد.
مایلم برایتان شرح دهم اکنون در این اپیدمی در کجا قرار داریم،
دولت فدرال و مراجع دولتی چه اقداماتی انجام میدهند
تا بتوانند همه آحاد جامعه ما را محافظت کنند
و خسارات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را محدود کنند.
اما در عین حال مایلم توضیح دهم چرا نیازمند شما هستیم
و هر یک از شما چه سهمی میتوانید ادا کنید.
تمام مطالبی که در باره اپیدمی میگویم، 
نتیجه مشورت مداوم دولت فدرال با متخصصین 
انستیتوی روبرت کٌخ و سایر دانشمندان و ویروس شناسان است:
در سطح جهان تحقیقات با تلاش بسیار زیاد در حال انجام است،
هما هنوز برای ویروس کرونا نه راه درمان و نه واکسن یافته شده است.
تا زمانی که وضعیت بدین سان است، تنها یک راه وجود دارد،
که باید ملاک عمل اقدامات ما باشد:
باید سرعت گسترش ویروس را کاهش دهیم،
برای آنکه وقت بیشتری داشته باشیم، باید گسترش ویروس در طول مدت چند ماه انجام شود. 
زمان لازم است تا بخشهای تحقیقاتی بتوانند دارو و واکسن تهیه کنند.
اما پیش از هر چیزی، باید زمان کافی در اختیار داشته باشیم تا بیماران از بهترین درمان ممکن برخوردار شوند. 
نظام سلامت و درمان آلمان بسیار عالی است،
شاید یکی از بهترینها در جهان باشد. 
این امر میتواند به ما اطمینان ببخشد. 
اما در صورتی که طی مدت زمان کوتاهی تعداد بیش از حد زیاد بیماران مبتلا به شکل حاد عفونت کرونا، در بیمارستانها بستری شوند، ممکن است بیمارستانها پاسخگوی نیاز نباشند. 

اینها اعداد و ارقام انتزاعی آماری نیست،
بلکه مسئله بر سر پدر یا پدربزرگ، مادر یا مادربزرگ،
یا شریک زندگی است. مسئله بر سر انسانهاست.
و ما جامعه ای هستیم که در آن زندگی هر انسانی و همه انسانها اهمیت دارد.
مایلم از این فرصت استفاده کنم و همه کسانی را مورد خطاب قرار دهم که 
به عنوان پزشک، پرستار و سایر مشاغل 
در بیمارستانها و به طور کلی در سیستم سلامت و درمان شاغلند.
آنان به خاطر ما در صف مقدم این نبرد ایستاده اند. 
آنان نخستین کسانی میباشند که افراد بیمار و کسانی که دچار شکل حاد بیماری هستند را میبینند.
آنان هر روز به سر کار میروند و در خدمت انسانها هستند. 
کاری که شما انجام میدهید، کاری عظیم است و از صمیم قلب از شما تشکر میکنم.
بنابراین: مسئله مهم آن است که سرعت ویروس را در مسیر حرکتش در آلمان کند کنیم. 
اما در این میان مسئله حیاتی آن است که باید:
زندگی عمومی را حتی الامکان به حداقل برسانیم. 
البته این کار باید همراه با عقلانیت و درایت باشد زیرا امور کشور بایستی همچنان انجام شود،
طبیعتاً باید نیازمندیهای مردم همچنان تأمین شود
و میخواهیم که حتی الامکان فعالیتهای اقتصادی برقرار باشد. 
اما اکنون باید همه کارهایی را کاهش دهیم که ممکن است مردم را در معرض خطر قرار دهد، همه چیزهایی که ممکن است به تک تک افراد یا جامعه صدمه وارد کند.

باید خطر انتقال ویروس از یک شخص به شخص دیگر 
را تا حد امکان محدود کنیم.
میدانم که محدودیتهای موجود هم اکنون نیز بسیار زیاد است:
عدم برگزاری مراسم، نمایشگاه ها، کنسرتها
و در حال حاضر بسته بودن مدرسه، دانشگاه و کودکستان
عدم امکان بازی در زمین بازی کودکان
میدانم که این تصمیماتی که دولت فدرال و ایالتها برای تعطیلی ها گرفته اند،
تا چه اندازه ای زندگی ما و بدیهیات دموکراتیک را مورد هجوم قرار داده است. 
این ها محدودیتهایی است که در جمهوری فدرال آلمان هرگز وجود نداشته است.
اجازه بدهید اطمینان بدهم: برای کسی مانند شخص من، 
که برایش آزادی سفر و جابجایی، حقی بود که در راه آن مبارزه زیادی انجام شد،
چنین محدودیتهایی فقط در صورت نیاز مطلق، قابل دفاع است. 
در یک دموکراسی هرگز نباید تصمیم اعمال این محدودیتها به آسانی گرفته شود و فقط باید برای مدت محدودی باشد.
اما این تصمیم در حال حاضر برای نجات زندگی مردم اجتناب ناپذیر است. 
به همین دلیل نیز از ابتدای این هفته کنترل سختگیرانه تر مرزها و
محدودیت ورود به مهمترین همسایگان کشورمان اجرا شده است. 
برای اقتصاد، شرکتهای بزرگ و همچنین شرکتهای کوچک،
برای فروشگاه ها، رستوران ها و صاحبان مشاغل آزاد، وضعیت هم اکنون بسیار دشوار است. 
هفته های آینده وضعیت سخت تر هم خواهد شد. 
به شما اطمینان میدهم: دولت فدرال تمام توان خود را به کار خواهد بست، 
تا تأثیرات اقتصادی را تقلیل دهد
- و پیش از هر چیز فرصتهای شغلی را حفظ کند. 
ما میتوانیم همه تلاش خود را به کار بریم و سعی خواهیم کرد
طی این آزمایش سخت به شرکتها و کارکنان آن کمک کنیم. 
همگی میتوانند مطمئن باشند
که تأمین مواد غذایی همواره برقرار خواهد بود. 
و در صورتی که یک روز قفسه های فروشگاهها خالی باشد، مجدداً پر خواهد شد. 
مایلم به هرکسی که به سوپرمارکت مراجعه میکند، بگویم:
داشتن ذخیره منطقی است و همیشه هم چنین بوده است، اما در حد معقول؛
ذخیره بیش از اندازه به نحوی که گویا این اجناس در آینده عرضه نخواهد شد، کاری بی معنا و در نهایت کاملاً بدون همبستگی است.
و اجازه دهید در اینجا از کسانی تشکر کنم که بندرت از آنان تقدیر میشود. 
کسی که در این ایام پشت صندوق سوپرمارکت مینشیند یا قفسه ها را پر از جنس میکند، 
یکی از سخت ترین کارهایی را انجام میدهد که در حال حاضر وجود دارد. 
ممنونم که شما یاور شهروندان دیگر هستید و واقعاً به یمن شما ادامه کار امکان پذیر است. 
اکنون مسئله ای که به نظر من امروزه واجب ترین ضرورت است: 
هیچ یک از تمهیدات دولتی به نتیجه نخواهد رسید،
اگر مؤثرترین راه چاره را علیه گسترش بیش از حد سریع ویروس به کار نبریم:
و این راه چاره، خودمان هستیم. 
همانگونه که همه ما به طور یکسان در معرض ویروس قرار داریم،
باید اکنون همگی کمک کنند. 
در درجه اول به این ترتیب که مسئله ای را که امروز بحث بر سر آن است، جدی بگیریم
دچار وحشت زدگی نشویم اما یک لحظه هم فکر نکنیم، 
که یک نفر واقعاً تأثیر ندارد. 
از هیچ کسی نمیتوان صرف نظر کرد. همه انسانها مهم میباشند و لازم است همه ما تلاش کنیم. 
چیزی که اپیدمی به ما نشان داده است آن است که همگی ما تا چه حد صدمه پذیریم،
تا چه اندازه وابسته به رفتار با ملاحظه دیگرانیم. اما در عین حال نشان داده است که:
اقدام جمعی چقدر از ما محافظت و ما را به طور متقابل تقویت میکند. 
یکایک افراد مؤثرند.
سرنوشت محتوم ما آن نیست که منفعلانه گسترش ویروس را بپذیریم.
ما علیه گسترش ویروس راه چاره داریم:
باید احوال یکدیگر را مراعات و فاصله خود را با دیگران مراعات کنیم.
توصیه قطعی ویروس شناسان چنین است: با یگدیگر دست ندهید،
دستهای خود را به دفعات و به طور اساسی بشوئید. فاصله خود را دیگران را به میزان حداقل یک ونیم متر حفظ کنید 
و بهترین کار آن است که با افراد بسیار مسن حتی الامکان تماسی نداشته باشید،
زیرا آنان به طور ویژه در معرض خطر قرار دارند. 
میدانم که آنچه از شما توقع میرود بسیار مشکل است. 
در دوران سخت، میخواهیم به یکدیگر نزدیک باشیم. 
راه نشان دادن محبت را نزدیکی یا تماس جسمی میدانیم. 
اما در حال حاضر دقیقاً عکس این کار صحیح است. 
و همه باید این مسئله را واقعاً درک کنند:
اکنون رسیدگی به یکدیگر فقط از راه فاصله گرفتن ممکن است.
دیداری که با نیت خوب انجام میشود، سفری که نیازی به انجام آن نیست،
همه این کارها ممکن است به معنای انتقال ویروس باشد و اکنون واقعاً نباید انجام شود. 
بی دلیل نیست که متخصصان میگویند:
پدر بزرگ و مادر بزرگ در حال حاضر نباید با نوه خود دیدار کنند.
کسی که از دیدار غیرضروری احتراز کند، به همه کسانی کمک میکند،
که در بیمارستانها باید هر روز به بیماران بیشتری رسیدگی کند. 
با این کار زندگی دیگران را نجات میدهیم.
این کار برای بسیاری افراد دشوار است اما این مسئله نیز تعیین کننده است که:
هیچ کس را تنها نگذاریم، به کسانی که نیاز به دلداری و اطمینان بخشی دارند، رسیدگی کنیم.
ما به عنوان خانواده و جامعه راه ها و اشکال دیگری برای یاری دادن به یکدیگر خواهیم یافت. 
هم اکنون نیز اشکال خلاقانه بسیاری برای مقابله با ویروس و عواقب اجتماعی آن وجود دارد.
هم اکنون نوه هایی هستند که برای پدربزرگ و مادر بزرگ خود پادکست ضبط میکنند تا آنان تنها نباشند. 
همگی باید راه هایی بیابیم تا محبت و دوستی خود را نشان دهیم:
اسکایپ کردن، گفتگوی تلفنی، ارسال ایمیل و شاید هم دوباره نامه نوشتن.
مراسلات پستی همچنان به مقصد رسانده میشود.
در حال حاضر خبر از نمونه های فوق العاده عالی به گوش میرسد در مورد کمک به همسایگان
برای افراد مسنی که خودشان نمیتوانند خرید کنند. 
مطمئنم که کارهای خیلی بیشتری میتوان انجام داد
و ما به عنوان یک جامعه نشان خواهیم داد که یکدیگر را تنها نمیگذاریم.
من شما را فرا میخوانم: مقررات اعلام شده برای مدت زمان آینده را رعایت کنید 
ما به عنوان دولت، به طور مداوم بررسی خواهیم کرد که چه چیزی را میتوان تصحیح کرد، 
و در عین حال چه چیزی هنوز ضروری است.
این وضعیتی است پویا و باید همچنان آماده یادگیری باشیم،
تا بتوانیم در هر زمانی تجدیدنظر کنیم و با ابزار متفاوتی واکنش نشان دهیم. 
در این صورت، مراتب را توضیح خواهیم داد. 
بنابراین از شما خواهش میکنم: شایعات را باور نکنید،
بلکه فقط اطلاعیه های رسمی را باور کنید که همواره به زبانهای زیادی ترجمه خواهیم کرد. 
ما یک دموکراسی هستیم. روش زندگی ما همراه با اجبار نیست،
بلکه همراه با انتقال دانش و همیاری است.
این وظیفه ای تاریخی است که فقط به طور جمعی قابل انجام است. 
کاملاً یقین دارم که بر این بحران فائق خواهیم آمد.
اما چقدر قربانی خواهیم داد؟
چند نفر از عزیزانمان را از دست خواهیم داد؟
این مسئله تا حدی زیادی در دست خودمان است.
میتوانیم اکنون تصمیم بگیریم همگی با هم واکنش نشان دهیم. 
میتوانیم محدودیتهای فعلی را بپذیریم و یاور همدیگر باشیم. 
وضعیت فعلی جدی است و آینده آن باز 
یعنی: وضعیت آینده نه به طور کامل اما تا حدی وابسته به آن است که
یکایک افراد تا چه حد به طور منظم، مقررات را مراعات و اجرا کنند. 
باید حتی اگر تا بحال چنین چیزی را تجربه نکرده باشیم، نشان دهیم
که صمیمانه و عاقلانه رفتار میکنیم و به این ترتیب جان انسانها را نجات میدهیم. 
یکایک افراد بدون استثناء مؤثرند و به این ترتیب همه ما تأثیر داریم. 
خوب مراقب خودتان و عزیزانتان باشید. 
از شما تشکر میکنم.